Γενναιοδωρία και ευγνωμοσύνη συναντιούνται στο Παναρσακειακό Συνέδριο κάθε χρόνο^. και τα γεννήματα αυτής της γόνιμης συνάντησης πλουτίζουν τον κόσμο των μαθητών και των μαθητριών, ανοίγουν το νου τους στην ευρυχωρία του πολιτισμού, της επιστήμης, της τέχνης, αρδεύουν την ψυχή τους και τους αφήνουν να διεκδικούν και το αδύνατο ακόμα. Έτσι, στον απόηχο του 8ου Παναρσακειακού Μαθητικού Συνεδρίου με τίτλο “Πόλεις του 21ου αιώνα: Προκλήσεις – Προσαρμογή – Ποιότητα” και των Εργαστηρίων Αρχιτεκτονικής [1 & 4-6 Απριλίου 2022], αναρτάται όλο το υλικό που παρήχθη και παρουσιάστηκε από τις μαθήτριες και τους μαθητές μας με τη συνδρομή των καθηγητριών και των καθηγητών τους.

Δείτε στιγμιότυπα, διαβάστε τις εισηγήσεις, δείτε τις παρουσιάσεις και το πόστερ, ακούστε το μουσικό δρώμενο, ξεφυλλίστε το έντυπο και διαβάστε τις εντυπώσεις των μαθητών του Αρσακείου Γυμνασίου και Λυκείου Θεσσαλονίκης από τη συμμετοχή τους στο 8ο Παναρσακειακό Συνέδριο και στα Εργαστήρια Αρχιτεκτονικής.

Στιγμιότυπα από το 8ο Παναρσακειακό Συνέδριο και τα Εργαστήρια Αρχιτεκτονικής

Εισηγήσεις, παρουσιάσεις, μουσικό δρώμενο, πόστερ και έντυπο

[πατήστε πάνω στους τίτλους και στα εικονίδια για να διαβάσετε τις εισηγήσεις, να δείτε τις παρουσιάσεις, το έντυπο και το πόστερ και να ακούσετε το μουσικό δρώμενο]

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ – ΔΡΩΜΕΝΟ – ΕΝΤΥΠΟ – ΠΟΣΤΕΡ ΑΡΣΑΚΕΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟ 8ο ΠΑΝΑΡΣΑΚΕΙΑΚΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η Θεσσαλονίκη από τον 19ο στον 21ο αιώνα: ένα ρόδο της Ανατολής ανθίζει στη σκιά της Δύσης [ΑΓΘ]
Ποια τείχη για ποια πόλη; [ΑΓΘ]
Αστικοί χώροι πρασίνου: Μία συγκριτική μελέτη [ΑΓΘ-ΑΛΘ]
Πολιτική Ευθύνη: η ευθύνη του πολίτη [ΑΛΘ] Η δράση μας
Το παλίμψηστο της Θεσσαλονίκης: από το κατώφλι του Γιώργου Ιωάννου και τις πλάκες του εβραϊκού νεκροταφείου ως τις υπόγειες διαδρομές του μετρό [ΑΛΘ]
Μουσικές αστικές διαδρομές [μουσικό δρώμενο / ΑΓΘ-ΑΛΘ]
Η πόλη που ονειρεύομαι [έντυπο / ΑΛΘ]
Έξυπνο Σχολείο [πόστερ / ΑΛΘ]

Εντυπώσεις μαθητών από τη συμμετοχή

Κωνσταντίνα Οικονόμου

Ο χώρος όπου το χθες συναντάει το σήμερα και οικοδομείται το αύριο. Μια έννοια που διαμορφώνει και διαμορφώνεται αφενός από τις συνθήκες της εποχής και αφετέρου από τους ανθρώπους και τις ανάγκες αυτών. Μια λέξη, η οποία –παρόλο που φαίνεται τόσο οικεία– αποδείχτηκε τόσο άγνωστη… «Πόλη». Η πόλη του 21^ου αιώνα, μια αγκαλιά στην οποία φωλιάζουν τα οράματα και οι φιλοδοξίες των σημερινών μαθητών και μελλοντικών ηγετών του πλανήτη μας, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο πάνω στον οποίο βασίστηκαν οι αλλεπάλληλες σκέψεις ολόκληρης της σχολικής αρσακειακής κοινότητας.

Προετοιμάζοντας την εισήγησή μας, οι ώριμοι προβληματισμοί και τα συναισθήματα που πρωταγωνίστησαν καθ’ όλη τη διάρκεια των «ατείχιστων» συζητήσεων, κατάφεραν να αποκαλύψουν τα πιο ενδόμυχα μυστικά της πόλης. Οι αφηρημένες παρατηρήσεις απέκτησαν μορφή και έκφραση, μέσα από την αναζήτηση και την καταγραφή. Η σχέση του ανθρώπου με την πόλη, τη φύση και τον συνάνθρωπο αποκαλύφθηκε. Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, ο πολυδιάστατος τρόπος σκέψης, σε συνδυασμό με τις αναρίθμητες εφηβικές φωνές, κατάφεραν να αναδείξουν καίρια ζητήματα, τα οποία χρωματίστηκαν ανεπαίσθητα από τα χαμόγελα των παιδιών.

Απολαμβάνοντας τόσο τη διαδρομή όσο και τον προορισμό του 8^ου Παναρσακειακού Μαθητικού Συνεδρίου, βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη δημιουργία. Στη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος, όπου η καρδιά μπορεί να χτυπάει ελεύθερη, την ίδια στιγμή που ο νους βυθίζεται στο όνειρο· στο όνειρο για ένα καλύτερο αύριο…

Ελίζα Κάλτσου

Σύμφωνα με τον Άλντο Ρόσι (Aldo Rossi), η πόλη είναι «το κατεξοχήν έργο τέχνης του ανθρώπου», όπου «αποκτούν μορφή και έκφραση οι υπαρξιακές, πνευματικές και κοινωνικές ανάγκες του.». Όμως ποια είναι η μορφή και ο ρόλος της πόλης στον 21^ο αιώνα; Τι επιφυλάσσει το μέλλον; Πώς βλέπουν και κρίνουν οι νέοι τούτες τις εξελίξεις; Αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα κληθήκαμε να απαντήσουμε στο 8^ο Παναρσακειακό Μαθητικό Συνέδριο. Μέσα από εργαστήρια, εισηγήσεις συμμαθητών μας από όλη την Ελλάδα και συζητήσεις με γνώστες του αντικειμένου, έγινε σκληρή δουλειά για να δοθεί βήμα στην καινοτομία και να διεξαχθεί τούτο το Συνέδριο. Λόγω των επιδημιολογικών συνθήκων οι αίθουσες συνεδρίασης ήταν ψηφιακές, ωστόσο με αυτόν τον τρόπο έγινε εφικτή η παρακολούθηση εισηγήσεων από ακόμη περισσότερους μαθητές και συνεπώς πιο ευρεία διάδοση των ιδεών.

Εγώ προσωπικά είχα την τύχη και την τιμή να συμμετάσχω στη.. γιορτή αυτή, θα έλεγα, της εφευρετικότητας με τρεις τρόπους-ρόλους. Αρχικά, αυτού της ακροάτριας που παρακολούθησε κάποιες εισηγήσεις και ομιλίες από τον χώρο της τάξης μου, παρέα με τους συμμαθητές μου. Παράλληλα, της συμμετέχουσας σε ένα από τα εργαστήρια, αυτό της δημιουργικής γραφής, το οποίο ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Το θέμα; «Πού θα ζήσει η γενιά μας;». Ένας απλός συλλογισμός… Κι όμως, με αφετηρία αυτόν τον απλό προβληματισμό, η βιβλιοθήκη του Σχολείου μας μεταμορφώθηκε σε χώρο στον οποίο για τέσσερις ώρες κυριαρχούσαν η αλληλεπίδραση, η ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων καθώς και η διάθεση για δημιουργία. Μετά από μία συζήτηση με την πανεπιστημιακή καθηγήτρια, πήραμε τη σκυτάλη και κληθήκαμε να οραματιστούμε την πόλη του μέλλοντος, τη δικιά μας ιδεατή -μα, ταυτόχρονα, ρεαλιστική- πόλη. Ο τόπος, τον οποίο θα περιγράφαμε στα γραπτά μας, θα έπρεπε να ακροβατεί μεταξύ πόθου και νόμου, να αντιμετωπίζει με σύνεση τους πολίτες του και να τους εμπνέει να σέβονται και αυτοί· μια πόλη με ίσες ευκαιρίες, χωρίς αποκλεισμούς. Κατανοήσαμε τη δυσκολία αυτού του έργου, λόγω των πολυεπίπεδων παραμέτρων που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη για να οραματιστεί μία πόλη, αλλά αυτό δεν μας απέτρεψε από το να κάνουμε τη δικιά μας απόπειρα. Μέσω του εργαστηρίου καταφέραμε, καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, να δώσουμε μορφή στις πιο μύχιες προσδοκίες μας για την πόλη του αύριο. Ήταν μία πραγματικά ιδιαίτερη πρωτοβουλία που όλοι ευχαριστηθήκαμε.

Τέλος, σε συνεργασία με κάποιους συμμαθητές μου και τους καθηγητές κ. Αθανάσιο Νευροκοπλή, κ. Νικολέτα Σατσλή και κ. Αθηνά Φουστέρη συντάξαμε μία εισήγηση με θέμα «Ποια τείχη για ποια πόλη;». Έτσι μου προσδόθηκε και η ιδιότητα της εισηγήτριας. Η προετοιμασία ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία από την οποία αποκόμισα ποικίλες καινούργιες γνώσεις. Οι συζητήσεις κατά την προεργασία μας αποτέλεσαν τροφή σκέψης και προβληματισμού για εμένα και χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή και να μελετήσω σε βάθος ένα θέμα τόσο αμφιλεγόμενο και συναρπαστικό. Εξετάσαμε το ιερό, το κέντρο της πόλης και την εξέλιξη αυτής στον χρόνο, τα τείχη -ορατά και μη- που μπορεί κανείς να εντοπίσει στις πόλεις και, τέλος, τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πόλεις του 21^ου αιώνα. Όλα αυτά σε μία εισήγηση, η οποία σε μερικές σελίδες αποτυπώνει τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας.

Όλη η εμπειρία ήταν εκπληκτική και συνάμα πρωτόγνωρη για εμένα, που πρώτη φορά συμμετείχα. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω πως το αγαπημένο μου κομμάτι ήταν η παρουσίαση της σκληρής μας δουλειάς την τελευταία μέρα του Συνεδρίου. Ανυπομονώ να συμμετάσχω και τα ερχόμενα χρόνια!

Μπαλάση Αθανασία

Παναρσακειακό Συνέδριο ακούγαμε και Παναρσακειακό δεν βλέπαμε… Και τι να δούμε, όμως, μέσα στην πανδημία; Κι όμως φέτος, αν και διαδικτυακά, καταφέραμε και ζήσαμε την εμπειρία του Συνεδρίου. Και πράγματι, ήταν ό,τι έλεγε ο τίτλος. Ένα συνέδριο που όλα τα Αρσάκεια, από τις διάφορες άκρες τις Ελλάδας ενώθηκαν, έστω μέσω διαδικτύου, έστω με τον νου και τη σκέψη, και άνοιξαν όλα τα στόματα, τα αυτιά και τα μάτια για να μιλήσουν, να ακούσουν και να δουν. Ποιοι; Μα, ποιοι άλλοι; Εμείς, οι μαθητές, οι φωνές, τα αυτιά και τα μάτια του αύριο. Οι φωνές αυτές του αύριο που θα σχεδιάσουν τις «Πόλεις του 21ου αιώνα», τις δικές τους πόλεις. Ναι, εμείς τα παιδιά· για το μέλλον, για το μέλλον όλων μας.

Μέσα από διάφορες εργασίες εκφράσαμε τις απόψεις και τις ανησυχίες μας και οραματιστήκαμε την ιδανική πόλη. Από κατασκευές και μακέτες μέχρι κείμενα δημιουργικής γραφής και μουσικά δρώμενα. Όλα τα μπορούν τα παιδιά. Κατασκευή, γιατί έτσι γίνεται η ιδέα πράξη. Δημιουργική γραφή, γιατί με αυτήν ξεδιπλώνονται οι ιδέες και η φαντασία, η ελπίδα και το όνειρο για ένα δικό μας, καλύτερο αύριο. Μουσική, γιατί όλοι θα ακούσουν τη φωνή, την ανάγκη της νεολαίας. Πολυτροπική έκφραση ιδεών. Γιατί πράγματι δεν έχει σημασία ο τρόπος, σημασία έχει το μήνυμα: «Οι νέοι σχεδιάζουν, οι νέοι ανησυχούν, για να μπορούν όλοι να ζουν.».

Δαμιανός Μουτεβελίδης

Τη Δευτέρα 4 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στο Αρσάκειο Θεσσαλονίκης ένα Εργαστήριο Αρχιτεκτονικής σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σε αυτό είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν μαθητές και μαθήτριες από την τελευταία τάξη του Γυμνασίου και την πρώτη τάξη του Λυκείου. Έτσι, ως μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου, αποφάσισα να λάβω μέρος σε αυτό, με σκοπό να διευρύνω τους ορίζοντές μου.

Το κεντρικό θέμα αφορούσε τον μετασχηματισμό ενός κύβου, αφαιρώντας τουλάχιστον 5 κομμάτια, με σκοπό να δημιουργηθεί ένα νέο, πρωτότυπο κατασκεύασμα, που θα μπορούσε να μοιάζει με κύβο. Για αυτή την κατασκευή, μας βοήθησαν φοιτητές και φοιτήτριες, χωρισμένοι σε 5 ομάδες, με την καθοδήγηση του καθηγητή του τμήματος Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ, Θέμη Χατζηγιαννόπουλου.

Κατά την άποψη μου, ήταν μία καταπληκτική εμπειρία, σαν μία μέρα στο πανεπιστήμιο! Συνεργάστηκα με πολλούς συμμαθητές μου και, μάλιστα, με μεγαλύτερους από εμένα σε ηλικία, μαθαίνοντας πράγματα που δεν ήξερα. Η ομάδα μου ήταν τέλεια και ο φοιτητής που μας βοηθούσε, μας έδειξε τρόπους υλοποίησης της μακέτας για τον μετασχηματισμό κύβου, που ήταν ευκολότεροι και με διαφορετική τεχνική. Το αποτέλεσμα της κατασκευής, ήταν εξαιρετικό, γιατί πάνω από όλα εργαστήκαμε όλοι σαν ομάδα, χωρίς την εκδήλωση εγωιστικών πράξεων. Κλείνοντας, ήταν μία αξέχαστη εμπειρία που θα την ξαναζούσα, σημειώνοντας πως -όσο κράτησε το εργαστήριο- δεν χρειάστηκε να δω ούτε μία φορά την ώρα.