Το Club Γαλλόφωνηs Λογοτεχνίας χωρίς σύνορα ανοίγει τις πόρτες του για δεύτερη χρονιά:
Δράσεις Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου
Parce que le livre ouvre sur le monde et que le monde se comprend par le livre….

Στο πλαίσιο του μαθήματος της Γαλλικής Γλώσσας οι μαθητές  και μαθήτριες της Α’ Λυκείου και της Β’ Λυκείου είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στην ομάδα της Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο της Αφρικανής Ντζαϊλί Αμαντού Αμάλ (Djaïli Amadou Amal) “Les Impatientes”. Είχαν μάλιστα την χαρά να φιλοξενήσουν τις Γαλλόφωνες φιλολόγους  κα Αναγνώστου Ιφιγένεια και κα Σγουρού Άννα με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών.  Το βιβλίο -βραβευμένο με το λογοτεχνικό βραβείο Goncourt- προσεγγίζει μέσω μιας εξαιρετικής αφήγησης τριών ντόπιων γυναικών την κατάσταση που βιώνουν οι γυναίκες στις υποσαχάριες περιοχές [γάμος πρώιμος και εξαναγκαστικός πριν την ενηλικίωση, βία, πολυγαμία, βιασμός, κακοποίηση κ.τ.λ.). Οι μαθητές και οι μαθήτριες σχολίασαν εύστοχα την θέση της γυναίκqς και με ιδιαιτέρως γλαφυρό τρόπο σχολίασαν την δραματική κατάσταση που επικρατεί ακόμη και στις δυτικές κοινωνίες με τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό γυναικοκτονιών που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια.

Τον ίδιο μήνα, τον Νοέμβριο, οι μαθητές και οι μαθήτριες των γαλλικών της Β’ Λυκείου είχαν την ευκαιρία να αναλύσουν ποιήματα της Maya Aggelou μέσα από μια δίγλωσση έκδοση. Η Μάγια Αγγέλου (πραγματικό όνομα: Marguerite Annie Johnson) ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια, τραγουδίστρια, πεζογράφος, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των πολιτών και καθηγήτρια πανεπιστημίου. Κυκλοφόρησε αυτοβιογραφίες, μελέτες, αρκετές ποιητικές συλλογές, και συμμετείχε σε μια σειρά από θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα μέσα σε 50 χρόνια. Ήταν εκπρόσωπος των μαύρων και των γυναικών της Αμερικής και τα έργα της υπερασπίζονται τον πολιτισμό των μαύρων.

Το μήνα Δεκέμβριο με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μεταναστών, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄Λυκείου μελέτησαν τους στίχους του τραγουδιού «Feu Rouge» που προσεγγίζει το θέμα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς μέσα από το κείμενο ταυτότητας της Yadna, μιας Σύριας προσφύγισσας. Ο Fabien Marsaud (1977), γνωστός με το ψευδώνυμο Grand Corps Malade, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους Γάλλους καλλιτέχνες (τραγουδοποιός, αυτοσχεδιαστικός ποιητής). Για το καλλιτεχνικό του έργο έχει λάβει πλήθος διακρίσεων, ενώ το 2008 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με τον τίτλο του ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Οι μαθητές/τριές μας  είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για την επικαιρότητα και να μοιραστούν σκέψεις για τους ανθρώπους με μεταναστευτικό και προσφυγικό υπόβαθρο.

Υπεύθυνη καθηγήτρια για την επιλογή λογοτεχνικών έργων, καθώς και για την εμψύχωση του Club Liitéraire sans frontières είναι η εκπαιδευτικός γαλλικών Γιώτα Γάτση σε συνεργασία με την φιλόλογο Ιφιγένεια Αναγνώστου και την μαθηματικό Χαρά Τασιούλα.

Οι μαθητές και οι μαθήτριές μας μοιράζονται κάποιες σκέψεις για την επαφή τους με τα παραπάνω γαλλόφωνα έργα:

«En ce qui me concerne, le club littéraire constitue une opportunité pour tous les élèves de participer activement à la discussion pendant le cours de français ainsi que d’initier de nouveaux centres d’intérêts, comme la littérature. De même, en analysant le texte il est possible de s’informer sur bien des domaines, comme la condition de vie de jeunes femmes à certains endroits sur la planète, qui font face à des inégalités et des stéréotypes au sein de leur famille et dans leur mariage. Ensuite, je suis d’avis que, certes quelques scènes présentées dans le livre peuvent être choquantes, néanmoins il nous offre une image réelle de la situation et, en même temps, nous motive à agir et à lutter contre ces inégalités. »

Ανδρέας Ναζλίδης

«Au sein du club littéraire nous étudions le livre “Les Impatientes” de Djaiili Amadou Amal. J’aime beaucoup ce programme scolaire, car grâce à lui, nous parvenons à traiter d’importants problèmes contemporains qui concernent l’histoire racontée dans le livre. En plus, je trouve que la même histoire racontée dans le livre est très intéressante jusqu’à présent et j’espère que cela continuera comme ça. »

Αραμπατζή Κατερίνα

«Ως κορίτσι, όσο διάβαζα το κεφάλαιο ένιωσα σαν να πνίγομαι. Για μένα, ο γάμος στο μυαλό μου είναι… ή μάλλον έπρεπε να είναι μια ένωση αγάπης. Η Ράμλα αναγκάζεται να παντρευτεί, ενώ ακόμα ασχολείται με τα μαθήματά της, και ενώ στο μυαλό της σκέφτεται ότι θα παντρευτεί κάποιον που τον αγαπάει και την αγαπάει για την προσωπικότητα της, ο θείος της την δίνει σε έναν πλούσιο άγνωστο που έχει ήδη μια γυναίκα. Τα συναισθήματα που με κατακλύζουν είναι θυμός και συμπόνια. Εκνευρίζομαι που οι γονείς της δέχονται να την παρατήσουν, δίνοντάς την σε κάποιον που της τον επιβάλλει ο θείος της, επειδή θέλει ο ίδιος να επωφεληθεί από τα χρήματα. Δηλαδή, σε τι κοινωνία ζούμε όπου δεν μπορούν τα κορίτσια να επιλέξουν ποιον και αν θα αγαπήσουν! Επιπλέον εξοργίζομαι και με την μητέρα, η οποία ενθαρρύνει την κόρη της, ενώ η ίδια βίωσε τις ίδιες στιγμές νιώθοντας αιχμάλωτη. Δεν θα μπορούσα να είχα ποτέ την υπομονή που έχουν αυτές οι γυναίκες και πραγματικά τις συμπονώ και τις θαυμάζω για την δύναμή τους που βάζουν για να επιβιώσουν»

Σταυρούλα Αλεξίου

«Είχαμε όλοι μας ακούσει για περιπτώσεις γυναικών που κακοποιούνται και που δεν αντιμετωπίζονται ως τίποτα παραπάνω από «αντικείμενα», μιας και αυτό δεν είναι απλώς ένα φαινόμενο του παρελθόντος. Έτσι, όταν μας ανακοίνωσε η κ. Γάτση ότι θα λάβουμε μέρος σε ένα  club littéraire, δηλαδή σε μια δικιά μας λέσχη φιλαναγνωσίας  οπού θα διαβάζουμε το βιβλίο Les impatientes, που αναφέρεται στη θέση των γυναικών σε μια ανδροκρατούμενη περιοχή της Αφρικής το Σαχέλ όλοι ήμασταν σύμφωνοι να γνωρίσουμε σε βάθος πώς οι γυναίκες βιώνουν αυτές τις καταστάσεις. Έφτασε, λοιπόν, η πρώτη μας συνάντηση. Προσωπικά, την περίμενα πως και πως. Με αυτή τη μια ώρα μπόρεσα να πάρω μια γεύση από το βιβλίο που θα ασχοληθούμε και αν και με άφησε σε σκέψεις και δημιουργήθηκε ένα κάπως μελαγχολικό κλίμα έμεινα ευχαριστημένη καθώς μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον και τώρα είμαι ακόμα πιο πρόθυμη και ενθουσιασμένη για την ανάγνωση ολόκληρου του βιβλίου»

Κάτια Τεμπερεκίδου

«Ce livre parle des femmes qui sont censées être, de nos jours, dans une meilleure situation que leurs aînées. Nous pouvons observer comment elles ont réussi à s’émanciper. Elles étaient « l’objet » des hommes pratiquement depuis que les humains existent. Une grande quantité d’elles ont été privées de l’ensemble de leurs droits. Elles ont combattu plusieurs fois pour gagner leurs droits et plusieurs d’elles sont mortes en revendiquant la parité. Cependant, de nos jours, on observe qu’elles n’ont pas totalement gagné leurs droits. On voit beaucoup de féminicides et généralement beaucoup de phénomènes où elles sont considérées comme inferieures par les hommes. Cela est inacceptable”

Νικόλαος Ιωσηφίδης

« Un slogan après ce texte déclencheur : Les femmes : pas nées pour la cuisine, pas nées pour être victimes mais nées pour être libres»

Αθανασία Μπαλάση

«Selon moi, la première fois qu’on a participé au club de littérature a été une très belle expérience.  On a compris les points de vue différents pour les droits des femmes, leurs attitudes envers un mariage forcé par des pays qui sont en voie de développement. Nous avons vu les sentiments de ces filles qui sont obligées de se marier à l’âge de 14 et 15 ans, une situation qu’elles sont forcées de considérer comme normale. »

Αννα Μαρία Χατζηκαλία

«Je trouve que, par le biais de la littérature, nos leçons sont super intéressantes et je voudrais continuer ce club.  En ce qui concerne le livre qu’on fait je crois qu’il est très intéressant et réaliste parce qu’il démontre les inégalités entre les hommes et les femmes en Afrique.  Le plus choquant et inacceptable pour moi c’est qu’en général un grand nombre de femmes sont maltraitées et violées, par leurs maris et que cela est considéré comme normal dans beaucoup de pays »

Ζωή Τσιλιπάκου