Διαβάστε το 21ο τεύχος του περιοδικού μας, κάνοντας κλικ στο εικονίδιο δίπλα

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ένα αφιέρωμα για τη μάνα μας, τη Θεσσαλονίκη, που δεν παύει στιγμή να είναι «η πιο όμορφη του κόσμου» για τα παιδιά της, ακόμα κι όταν αυτά μεγαλώσουν και ενηλικιωθούν. Για την πόλη που, πότε νοσταλγικά και πότε τυραννικά, πάντοτε σε αυτήν κατατείνουμε και στο δικό της καταφύγιο προστρέχουμε. Για τα χάδια της, αυτά που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη μνήμη του σώματος και φώλιασαν μέσα στην ψυχή, συνταιριάζοντας με χρώματα, μυρωδιές και σπαράγματα εικόνων ψηφιδωτό μονάκριβο των παιδικών μας χρόνων. Ζώντας σε αυτήν την πόλη, που σε ζώνει και σε περιζώνει για τα καλά χωρίς να το πολυκαταλάβεις, τη ζώνεσαι κι εσύ κατάσαρκα. Εισδύει στα σωθικά σου σαν τον αέρα που αναπνέεις, ενόσω κι εσύ –κυκλοφορώντας στις λεωφόρους και στα σοκάκια της, όπως το αίμα στις αρτηρίες– της δίνεις ζωή απ’ τη ζωή σου.

Στο τεύχος αυτό, με το οποίο το Νεογράφημα ανοίγει τον νέο κύκλο του ως περιοδικό πλέον, προσκαλέσαμε τα παιδιά να σκαλίσουν τόπους και μνημεία της πόλης, να αφουγκραστούν τις κρυμμένες ιστορίες τους και να ανασύρουν μνήμες καλά φυλαγμένες, ανακαλώντας έτσι τη ζωή να ξαναζήσει μέσα από τον λόγο. Κάπως έτσι στήθηκαν τρεις επιμέρους ενότητες κειμένων: [α] Τόποι και αναμνήσεις, [β] Ένα μνημείο της πόλης μας διηγείται, [γ] Δίνοντας ζωή στους δρόμους της πόλης μας.

Τα προσκαλέσαμε, επίσης, να συνομιλήσουν με εκλεκτούς συμπολίτες μας από τον χώρο του πολιτισμού και της πολιτικής: [α] τον Θεσσαλονικιό συγγραφέα και δάσκαλο Ισίδωρο Ζουργό, [β] τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και γιατρό Δρόσο Τσαβλή και [γ] τη μουσειολόγο και απόφοιτο του Αρσακείου Θεσσαλονίκης Χρύσα Ζαρκαλή. Έτσι προέκυψαν τρεις μεστές κι απολαυστικές συνεντεύξεις.

Τα προσκαλέσαμε, τέλος, να γράψουν γι’ αυτήν την πόλη, που είναι χωνευτήρι πολλών πολιτισμών κι ανθρώπων, και σε άλλη γλώσσα εκτός από τη μητρική τους. Έτσι συντάχθηκαν άλλες δυο ενότητες κειμένων: [α] μία στην αγγλική γλώσσα και [β] άλλη μια στη γαλλική.

Κείμενα γράφηκαν πολλά από πολλά παιδιά. Στο τεύχος αυτό, με τη βοήθεια των καθηγητών του Σχολείου μας που επιμελήθηκαν και συντόνισαν το εγχείρημα, περιλαμβάνονται τα πιο διαλεχτά. Διαβάζοντάς τα, αναδεικνύεται και μια άλλη προτροπή των καθηγητών προς τους μαθητές μας, που συνόδευσε την πρόσκληση στη συγγραφή: Να αποτυπώσουν στο χαρτί και τη δική τους αλήθεια για την πόλη, διεκδικώντας κάτι περισσότερο από τον ρόλο του ερευνητή και προετοιμάζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους για μελλοντικό πολίτη της.

Σε όλα τα κείμενα του αφιερώματος αποτυπώνονται αυτές οι συναντήσεις και η συνομιλία των παιδιών με την πολύπτυχη πόλη τους. Μοιάζουν, όμως, κάπως και με τάματα ευχαριστίας κι ευγνωμοσύνης –που βρίσκονται επιτέλους ξανά μέσα στην αγκαλιά της. Στην αγκαλιά αυτής που μας γέννησε, μας θήλασε και μας ανέθρεψε –και που τόσο μας έλειψε τους τελευταίους μήνες… Τάματα προς τη «μητέρα, τη μάνα, την ανά, τη μάικω ή τη μάντρε» Θεσσαλονίκη, που μας ονόμασε γιους και θυγατέρες της, όλους εμάς, «Μπαγιάτηδες και Γιουνάνηδες, αποικιστές και αποίκους, που όμως φέρουμε τις ουλές και τα σφραγίσματά της».

Νεογράφημα