Καθώς το 22ο τεύχος του περιοδικού του Σχολείου μας “Νεογράφημα” κλείνει την ύλη του και μπαίνει στο γραφιστικό ατελιέ για να οδηγηθεί στη συνέχεια στο τυπογραφείο, προδημοσιεύουμε “Τα κάλαντα της καραντίνας”, ένα από τα πολλά και ωραία νεανικά κείμενα που συνθέτουν το αφιέρωμα “Η πανδημία μέσα από τα μάτια των παιδιών”. 

Τα κάλαντα της καραντίνας
Μίλτος Δημητρίου (Β1)

Να πω, δεν το περίμενα το δεύτερο lockdown,
το laptop μου “τα έπαιξε”, δεν κάνει πια shutdown.

Τους φίλους μου τους ξέχασα, πρόσωπα δεν θυμάμαι,
ξανά μαζί στο Λύκειο, έτσι όπως το πάμε.

Πάλι καλά που “λιώνουμε” και λίγο στο Fortnite,
δυο λόγια ανταλλάσσουμε πριν πούμε το Goodnight.

Το εξ αποστάσεως μάθημα ολίγον βαρετό…
Οκτάωρο με μάσκα; Χίλιες φορές αυτό!

Ο κύριος με ρώτησε πώς κλίνεται ένα ρήμα,
«συγγνώμη, δεν σας άκουσα… διακόπηκε το σήμα!»

Γράφουμε διαγωνίσματα με ορθάνοιχτα βιβλία,
φέτος θα τα σαρώσουμε όλοι τα αριστεία.

Ολημερίς εσώκλειστος μέσα στο ίδιο σπίτι,
τα ρούχα δεν μου μπαίνουν πια, δεν τρώω σαν σπουργίτι!

Αν είχε το ψυγείο μας στόμα για να μιλήσει,
«Έλεος», θα μου φώναζε, «με έχεις γονατίσει!»

Και για τα ψώνια κάνουμε παραγγελιές online,
τα courier τα φέρνουνε, μα όλα εκτός deadline.

Το δέντρο το στολίσαμε στα μέσα του Νοέμβρη,
βλέπω να το μαζεύουμε του χρόνου τον Σεπτέμβρη.

Ξεχάστε φέτος κάλαντα, βόλτες, χαρές και ψώνια,
γιορτές θα ξανακάνουμε μετά από κάποια χρόνια…

Όμως, μην απελπίζεστε και κάνετε κουράγιο!
Και δώρο ας ζητήσουμε με κάλαντα απ΄ τον Άγιο.

Άγιε Βασίλη φέρε μας από την Καισαρεία
εμβόλιο και φάρμακα του Covid θεραπεία.