Η Ομάδα Εθελοντισμού του Αρσακείου Γυμνασίου σε διεθνείς αγώνες καλαθοσφαίρισης με αμαξίδιο
Το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Νοεμβρίου στο ΔΑΚ Πανοράματος «Ηλίας Τριανταφυλλίδης», πραγματοποιήθηκαν τέσσερις Διεθνείς Φιλικές Αναμετρήσεις Καλαθοσφαίρισης με Αμαξίδιο. Οι αγώνες διοργανώθηκαν από τον αθλητικό σύλλογο «Μέγας Αλέξανδρος Πυλαίας 1994» και τον Δήμο Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την Παραολυμπιακή Επιτροπή και την ΟΣΕΚΑ. Το «παρών» έδωσαν και οι ομάδες Lille από τη Γαλλία και η Levski Sofia από τη Βουλγαρία.
Στα πλαίσια των εθελοντικών δράσεων του σχολείου, είκοσι πέντε μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να συνδράμουν στους ξεχωριστούς αυτούς αγώνες ως εθελοντές με ενεργό ρόλο, χωρισμένοι σε τέσσερις ολιγομελείς ομάδες. Κάποιοι από τους ρόλους που κλήθηκαν να αναλάβουν ήταν:
‣ Ομάδα συνεντεύξεων
‣ Ομάδα διαγωνισμών και δώρων για τους θεατές
‣ Ταξιθέτες
‣ Ομάδα τροφοδοσίας, μικρογευμάτων (snacks) και γευμάτων.
Μέσα σε κλίμα χαράς, συγκίνησης και θαυμασμού, οι μικροί εθελοντές και οι μικρές εθελόντριες δεν σταμάτησαν λεπτό να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να υποστηρίζουν ανθρώπους που, παρά τη σωματική τους αναπηρία, δεν έπαυσαν να αγωνίζονται και να προσπαθούν. Ήταν μια γιορτή του αθλητισμού, που κατάφερε να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας με αναπηρία και ιδιαιτέρως το δικαίωμά τους στην οργανωμένη άθληση και τη φυσική δραστηριότητα.
Μια από τις πιο έντονες στιγμές, αποτέλεσε η συνέντευξη που έπαιρναν οι μαθητές μας από τους πρωταγωνιστές (αθλητές και προπονητές) μετά από κάθε αναμέτρηση. Άλλοτε στην ελληνική και άλλοτε στην αγγλική γλώσσα, απηύθυναν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις όπως: «Πώς καταφέρνετε να σουτάρετε χωρίς να χρησιμοποιείτε τα πόδια;», «Μπορείτε να κάνετε άλμα με το καροτσάκι;», «Έχετε συμμετάσχει ποτέ ως εθελοντής σε κάποια διοργάνωση;». Παράλληλα, εντύπωση έκαναν και οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών, που κατάφεραν να προωθήσουν αξίες και μηνύματα ζωής, όπως του Αμερικανού προπονητή της Lille: «Όταν καθοδηγώ την ομάδα μου, προτιμώ να κάθομαι στο καροτσάκι, για να αισθάνομαι ίσος με τους αθλητές μου».
Ευχαριστούμε θερμά την ομάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την πρόσκληση και τον υπεύθυνο οργάνωσης Δημήτρη Γούναρη για την άρτια διεκπεραίωση των αγώνων.
Τους μαθητές συνόδευσαν ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής Βασίλης Μαθάς και η Θεολόγος καθηγήτρια Γιώτα Ψωμιάδου.
Κάποιες από τις εντυπώσεις των μαθητών μας
«Ο ήχος της μπάλας να χτυπάει στο παρκέ τόσο γνώριμος για όλους μας, ωστόσο το θέαμα τόσο διαφορετικό, τόσο ξεχωριστό, τόσο μοναδικό. Άνθρωποι σπουδαίοι, χωρίς πόδια, που, παρ’όλα τα εμπόδια που τους έθεσε η ζωή, κατάφεραν να ανέβουν τα σκαλιά της επιτυχίας, με τη βοήθεια μιας αξιοζήλευτης ψυχής. Επιμονή, πολλή επιμονή, και άλλη τόση ελπίδα. Θετική ενέργεια και πάθος- τόσο πάθος για αυτό που κάνουν που ποτέ κανένας μας δεν είχε. Και ενώ εμείς θαυμάζουμε τόσα πρόσωπα, ξεχνάμε να κρατήσουμε λίγο από τον θαυμασμό μας για αυτούς τους αφανείς ήρωες, που καταφέρνουν να αλλάζουν τον κόσμο τους πηγαίνοντας κόντρα σε όλες τις δυσκολίες, χωρίς να παραπονιούνται. Αυτή η μαγευτική εμπειρία, στην οποία βρεθήκαμε μάρτυρες, μάς δίδαξε. Αυτές οι στιγμές περηφάνιας για το γεγονός πως καταφέραμε να βοηθήσουμε σε ένα ξεχωριστό γεγονός μάς άλλαξαν. Αυτοί οι χαρούμενοι και επιτυχημένοι αθλητές- και πάνω από όλα άνθρωποι- μας έμαθαν ότι όσο κόντρα και να είναι ο άνεμος, αν στρέψουμε τα πανιά μας προς τη σωστή κατεύθυνση μπορούμε να πάμε πολύ μπροστά. Πολύ πιο μπροστά από όσο θα μπορούσε η φαντασία όλων των ανθρώπων μαζί να φανταστεί.
Κωνσταντίνα Οικονόμου
Η ευκαιρία που μας δόθηκε από το Σχολείο να γίνουμε εθελοντές σε αγώνα μπάσκετ με αμαξίδια ήταν κάτι ανεπανάληπτο και αξέχαστο. Η εμπειρία που βιώσαμε μας έκανε πιο ευαισθητοποιημένους σε θέματα αναπηρίας, αλλά μας δίδαξε και να μην εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Άνθρωποι με κινητικά προβλήματα κατάφεραν να πραγματοποιήσουν κάτι δύσκολο, για τα δικά μου δεδομένα. Η ευγενής άμιλλα σε συνδυασμό με την επιμονή και την πίστη φέρνουν ένα αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί. Μέσα από αυτή την διοργάνωση έμαθα να μην τα παρατάω και να προσπαθώ, ακόμη κι όταν πιστεύω ότι όλα είναι αδύνατα.
Δήμητρα Τουτζιάρη
