ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και το Κέντρο Πολιτισμού τιμώντας την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 διοργάνωσε τον Οκτώβριο διαγωνισμό ποίησης με θέμα: «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» 1821 – Διακόσια χρόνια μετά. 

Στον διαγωνισμό συμμετείχε η μαθήτρια της Β΄τάξης του Αρσακείου Λυκείου Θεσσαλονίκης, Στελίνα Μπουζοπούλου, με το ποίημα «Καθημερινοί Επαναστάτες», το οποίο απέσπασε τον  Έπαινο της κριτικής επιτροπής, που αποτελούσαν οι Έλσα Κορνέτη, Κώστας Νίγδελης, Δημήτρης Ι. Μπρούχος, Ελένη Κ. Παπαδοπούλου. Στον διαγωνισμό υποβλήθηκαν συνολικά εβδομήντα έξι (76) ποιήματα, και δόθηκαν 3 βραβεία και 5 έπαινοι. Τα είκοσι  μάλιστα ποιήματα της τελικής φάσης πρόκειται να εκδοθούν σε βιβλίο.

Συγχαρητήρια στη Στελίνα, που με τη δύναμη και την ποιότητα των λέξεων και των ιδεών της κέρδισε άξια τον έπαινο της επιτροπής. Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημά της στην ανάρτησή μας είναι ο πίνακας «Ελευθερία» της Veronika Logar, τον οποίο διάλεξε η Στελίνα εξηγώντας μας την επιλογή του:

«Είναι μια εικόνα που νομίζω ότι φέρνει στο μυαλό περισσότερο αυτό που κερδίζει κανείς από μιά επανάσταση παρά τον σκληρό αγώνα που προηγήθηκε…»

Καθημερινοί Επαναστάτες

Ρωτά τ’ αγιάζι στις κορφές τί φλόγα τους ζεσταίνει,
που στην ψυχή φεγγοβολά και την ματιά γλυκαίνει.
Ρωτούν του αιθέρα οι αετοί με τί φτερά πετάνε
και κουβαλούνε αρετή και λευτεριά σκορπάνε.

Και λεν οι κλέφτες στα βουνά, οι αρματωλοί στη χώρα,
λεν οι γυναίκες με ορμή κι οι Φιλικοί με φόρα:
“Εάν τα χέρια μου δεθούν, ελεύθερο έχω στόμα
και αν το στόμα μου δεθεί, φωνάζει ο νους μου ακόμα.

Σ’ αυτές τις σκέψεις δεν χωρούν δεσμά και χειροπέδες,
αυτές γεννούνε λεβεντιά και της Ελλάδος παίδες.
Κι ας ζήσουν οι επόμενοι μ’ ειρήνη δίχως μάχη,
ετούτη είναι η φλόγα μας και έγνοια μας μονάχη.”

Μας δίδαξαν πως στην ζωή μπορεί να σκλαβωθούμε,
μα ελεύθεροι θα είμαστε, αν δεν παραιτηθούμε.
Κι αν σήμερα ζυγός βαρύς γενούν οι άνθρωποί μας
κι ο εαυτός υπόδουλος στην ίδια τη σιωπή μας,
θα πρέπει να θυμόμαστε ωσάν Επαναστάτες,
πως δεν είμαστ’ αδύναμοι και κανενός εργάτες.

Μα είν’ αλήθεια οι χώρες μας χρυσάφι και σεντέφια;
Κοιτάζοντας τον κόσμο μας δεν βλέπουμε αδέρφια;
Αξίζει για έδαφος, λεφτά που παν στους πέντε ανέμους,
Θεού δημιουργήματα να κάνουμε πολέμους;

Στελίνα Μπουζοπούλου