Ο απόηχος μια εξαιρετικής “βραδιάς πολιτισμού”
Μια εξαιρετική παράσταση είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθητές, γονείς αλλά και καθηγητές του σχολείου μας το βράδυ της Κυριακής 11 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Ο Ερωτόκριτος, το σύγχρονο μιούζικαλ σε σύνθεση του Δημήτρη Μαραμή που πέρσι εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος όπου παρουσιάστηκε, βρέθηκε φέτος στη Θεσσαλονίκη για τρεις μόνο βραδιές και αμέσως κατάφερε να γίνει το θέμα συζήτησης στην πόλη. Όσοι μαθητές, γονείς και διδάσκοντες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση που τους απευθύναμε για την από κοινού παρακολούθηση της παράστασης δήλωσαν αναμφίβολα ενθουσιασμένοι!
Ο ποιητικός λόγος του Βιτσέντζου Κορνάρου και το μοναδικό κρητικό ιδίωμα «έδεσαν» αβίαστα με τους ήχους της jazz, της blues και της rock. Η πρωτότυπη μουσική σύνθεση με επιρροές από την κρητική παράδοση έως και τον Μάνο Χατζιδάκι ξεχείλιζε από πάθος, ορμή, συγκίνηση, ευαισθησία και, πάνω απ’ όλα, εφηβική φρεσκάδα! Οι σκηνές συνδέονταν χωρίς χάσματα με διαρκή ροή μουσικής. Δεν υπήρχε πρόζα παρά μόνο οι εκπληκτικές φωνές όλων των συντελεστών που κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού στην κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής επί δύο περίπου ώρες.
Το αφαιρετικό αλλά άκρως λειτουργικό σκηνικό (του Κωνσταντίνου Ρήγου και της Μαίρης Τσαγκάρη) διέθετε σκάλες που μετακινούνταν και επίπεδα που άλλαζαν θέση και χρήση, καθώς μετατρέπονταν σε μπαλκόνια, παλάτια, πεδίο μάχης ή φυλακή και υπηρετούσαν «εν κινήσει» την αφήγηση της ιστορίας του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Τους μαθητές μας εντυπωσίασαν πολύ οι φωτισμοί (του Χρήστου Τζιόγκα) και οι ενδυματολογικές επιλογές (του Γιώργου Σεγρεδάκη) που ήταν σύγχρονες, όπως ακριβώς δηλαδή θα ντυνόταν μια παρέα εφήβων με φούτερ, κουκούλες και ακουστικά στα αυτιά. Πολύτιμη για την καλύτερη κατανόηση και εξοικείωση με το κρητικό ιδίωμα στάθηκε και η συμβολή των υπέρτιτλων με τους στίχους του έργου, που κατά καιρούς ωθούσαν τους θεατές να σιγοτραγουδίσουν τα πάθη των δύο νέων. Ακόμη, πρωτοποριακή κρίθηκε και η χρήση live κάμερας πάνω στη σκηνή (Βασίλης Κεχαγιάς) που εστιάζοντας στα πρόσωπα, πρόβαλλε τις εκφράσεις τους στο φόντο και προσέδιδε αμεσότητα και ζωντάνια.
Πέρα από τη μελωδικότητα των φωνών και την εκφραστικότητα όσων ενσάρκωναν τα κεντρικά πρόσωπα [Μαρίνα Σάττι (Αρετούσα), Θοδωρής Βουτσικάκης (Ερωτόκριτος), Γκωτιέ Βελισσάρης (Πολύδωρος), Ιωάννα Φόρτη (Νένα) και Κωστής Μαυρογέννης (Ρήγας)], το ενδιαφέρον κέρδισε η εννιαμελής ορχήστρα και το οκταμελές φωνητικό σύνολο που αναλάμβανε, κατά το πρότυπο του χορού στις αρχαίες τραγωδίες, το ρόλο άλλοτε αυλικών άλλοτε στρατιωτών, αλλά και του αφηγητή-σχολιαστή. Οι ερμηνείες όλων παθιασμένες και η κορύφωση πραγματικά συγκινητική!
Η εμπειρία αυτή στάθηκε αφορμή για γόνιμες συζητήσεις γύρω από τη μουσική, το θέατρο και γενικότερα τις μορφές γνήσιας ψυχαγωγίας. Ξεπέρασε το πλαίσιο του μαθήματος της λογοτεχνίας, που έδωσε το έναυσμα για την πρόσκληση και αποτέλεσε ένα ακόμη λιθαράκι στην προσπάθεια όλων μας για την πνευματική καλλιέργεια και τη διαμόρφωση ήθους των νεαρών μαθητών και μαθητριών του Αρσακείου Λυκείου Θεσσαλονίκης.
