Η δεύτερη συνάντηση της ομάδας του Εργαστηρίου 4 «Συνομιλούμε με σύγχρονους δημιουργούς για τη Μικρά Ασία και το ‘22» με τον μουσικό φιλόλογο Γιώργο Φραντζολά, έλαβε χώρα την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2023 από τις 10:00 μέχρι τις 12:30 στο γραφείο της Διεύθυνσης του Αρσακείου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Φραντζολάς ξεκίνησε με μία ανασκόπηση του πρώτου εργαστηρίου, διαβάζοντας και σχολιάζοντας εργασίες μαθητών και μαθητριών που αφορούσαν στα στάδια της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στη συνέχεια, πέρασε στις πρωτότυπες δημιουργίες των παιδιών που είχαν ως έναυσμα τους στίχους του τραγουδιού «Η φωνή του Ξένου», καταλήγοντας στο συμπέρασμα, με αφορμή και τη συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου στην εκπομπή «Πρόσωπα» του Χρίστου Βασιλόπουλου για το τραγούδι του «Ζεϊμπέκικο», ότι τα προσωπικά βιώματα συνυφαίνονται με τη συλλογική μνήμη. Ακολούθως, ο κ. Φραντζολάς συνέδεσε τα έργα των μαθητών και μαθητριών, με έναν αξιοθαύμαστο ομολογουμένως τρόπο, με ποιητικά έργα όπως «Ο Κρητικός» του Διονύσιου Σολωμού ή τις θαυμαστές αφηγήσεις προσφύγων από το ντοκιμαντέρ «Αγέλαστος Πέτρα» του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή. Η συνάντηση έκλεισε με ανάγνωση αποσπασμάτων από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου «Αγγέλα Παπάζογλου: Τα χαΐρια μας εδώ» και την καθηλωτική προσευχή του Φώτη Κόντογλου από το «Θρηνητικό συναξάρι του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου» στον τόμο Πονεμένη Ρωμιοσύνη, σ. 71.
Κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω; Η αγάπη που υπερβαίνει τα σύνορα του εγωισμού. Ο πόνος του πολέμου και του ξεριζωμού αλλά και η συμπόνια προς -και μαζί με- τον συνάνθρωπο που πάσχει, όπως μας δείχνει η ιστορία, μπορούν να είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους. Για τον λόγο αυτόν, το να δείχνουμε συμπαράσταση ακόμα και προς τους εχθρούς και να συγχωρούμε, είναι ο μόνος δρόμος για να προχωρήσουμε μπροστά στη ζωή μας.
Σημειώνοντας στο χαρτί τις εντυπώσεις της από τη δεύτερη αυτή συνάντηση στο πλαίσιο του Εργαστηρίου 4, η μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, Κωνσταντίνα Οικονόμου, γράφει:
«Παιδιά, πολλά παιδιά και άλλοι τόσοι καθηγητές, που διδαχτήκαμε για την τέχνη αλλά και από την τέχνη. Παιδιά, πολλά παιδιά και άλλοι τόσοι καθηγητές, που ακούσαμε λόγια σκληρά για γεγονότα που μας έκαναν να αισθανθούμε τόσο μικροί και ανήμποροι. Παιδιά, πολλά παιδιά που επιστρατεύοντας όλοι τους τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, αλλά και τους προβληματισμούς, κατάφεραν να δημιουργήσουν με τέτοιο τρόπο που συγκινεί, εντυπωσιάζει, αλλά και βάζει την ανθρωπότητα σε σκέψεις. Και αυτό ήταν μονάχα ένα κομμάτι του ταξιδιού που είχα την τύχη να ζήσω…
Αν και στο συγκεκριμένο εργαστήριο ένα από αυτά που έμαθα ήταν να γεμίζω μια κενή σελίδα με τον καλύτερο και πιο δημιουργικό τρόπο, τώρα δυσκολεύομαι να βρω τις λέξεις για να περιγράψω όσα έζησα σε αυτές τις συναντήσεις, που με άφηναν πάντα πλουσιότερη απ’ ό,τι με βρίσκαν. Σίγουρα δεν ήταν μόνο οι πληροφορίες και το υλικό που με κέρδισαν, σίγουρα δεν ήταν μόνο τα ιστορικά γεγονότα που με εντυπωσίασαν· και αυτό γιατί το σημαντικότερο από όλα για εμένα ήταν το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με ανθρώπους που οι δρόμοι μας δεν έτυχε να συναντηθούν νωρίτερα.».
