Ένας από τους στόχους του Σχολείου μας είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη των γνωστικών, κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων των μαθητών και των μαθητριών μας, καθώς και η ευαισθητοποίησή τους απέναντι στον συνάνθρωπο. Τους στόχους αυτούς προσπαθούμε να τους υλοποιούμε μέσα από ποικίλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος «Εντάσσω την αναπηρία –Βελτιώνω το μέλλον – Εὖ ἀγωνίζεσθαι», με υπευθύνους τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής Βασίλη Μαθά και τη θεολόγο Γιώτα Ψωμιάδου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εξωσχολική δράση υπό την αιγίδα του Πατριαρχικού ιδρύματος Πατερικών Μελετών.

Την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου δεκαεπτά μαθητές και μαθήτριες της Α’ Γυμνασίου είχαν την ευκαιρία να αλληλοεπιδράσουν και να συζητήσουν με τον Παναγιώτη, έναν νεαρό με σύνδρομο Down, ο οποίος τους περιέγραψε την καθημερινότητα και τα όνειρά του, καθώς και τη στήριξη που του παρέχει ο Σύλλογος συνδρόμου down Καλαμαριάς με τις ποικίλες δράσεις του. Στη συνέχεια, οι μαθητές και οι μαθήτριές μας, έθεσαν τις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς τους στον Παναγιώτη ο οποίος απαντούσε με χαρά, ενδιαφέρον και αμεσότητα για κάθε πτυχή της ζωής του. Μέσα από τις δράσεις αυτές τα παιδιά γνώρισαν την καθημερινότητα, τις δεξιότητες και τις ανάγκες ενός ατόμου με σύνδρομο downκαι πραγματοποίησαν ένα σημαντικό βήμα προς την επίτευξη της συμπερίληψης των ατόμων με αναπηρία.  Κυρίως συνειδητοποίησαν το κοινό δικαίωμα που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, στο όνειρο. Τους μαθητές και τις μαθήτριές μας συνόδευσαν οι υπεύθυνοι καθηγητές του προγράμματος.

Ανυπομονούμε και για τις επόμενες εκπαιδευτικές δράσεις, με την ευχή τα παιδιά μας να μη σταματούν να προβληματίζονται και να καλλιεργούν συνεχώς την έννοια του Ανθρώπου.

Μερικές από τις εντυπώσεις των μαθητών και μαθητριών μας:

«Η επίσκεψή μας στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και η συναναστροφή μας με ένα παιδί με σύνδρομο Down ήταν μια πρωτόγνωρη και ταυτόχρονα μοναδική εμπειρία για μένα, καθώς ήταν η πρώτη φορά που αλληλεπίδρασα με ένα τέτοιο άτομο. Η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιάστηκα με το πόσα πολλά πράγματα μπορούν να καταφέρουν αυτά τα παιδιά! Σπουδάζουν, αθλούνται, συμμετέχουν σε διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες,  δημιουργούν δράσεις παντός είδους (φιλανθρωπικά παζάρια, εκδηλώσεις, γιορτές), παίζουν μουσικά όργανα, κατασκευάζουν χειροποίητα αντικείμενα, ζωγραφίζουν, ασχολούνται με τις τέχνες, είναι ενεργά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάποια μάλιστα διαθέτουν και δικά τους κανάλια στο youtube. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πολλά πράγματα με τα οποία ασχολούνται αυτά τα ξεχωριστά παιδιά. Εάν μπορούσα να συμμετάσχω σε κάποια δράση με τα παιδιά με σύνδρομο Down, θα ήθελα πολύ να βοηθήσω και να πάρω μέρος σε κάποιο από τα φιλανθρωπικά τους παζάρια, όπου εκθέτουν τα χειροποίητα αντικείμενα τους. Αυτά τα παιδιά αξίζουν τον σεβασμό, την αγάπη και τη συμπαράσταση όλων μας και πραγματικά νιώθω πολύ τυχερή που το Σχολείο μας μου έδωσε την ευκαιρία να τα γνωρίσω από κοντά!»

Κατερίνα Αλεξίου

«Η «ζωντανή βιβλιοθήκη» που παρακολουθήσαμε είναι σίγουρα κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα. Μπορεί οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις και οι ιστορίες να ήταν απλές, χωρίς καμία λεπτομέρεια, αλλά με έκανε να καταλάβω πώς κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον κόσμο και ο κόσμος αυτούς. Επίσης κατάλαβα ότι πρέπει να σεβόμαστε τις διαφορές μας και να δίνουμε ευκαιρίες σε όλους για να αναπτύσσονται καλύτερα και να ζουν μια όμορφη και υγιή ζωή.»

Κωνσταντίνα Παναγιωτίδου

«Την περασμένη Πέμπτη πήγαμε στην Θεολογική Σχολή, για να συνομιλήσουμε με ένα «ανοιχτό βιβλίο» με την ομάδα του Σχολείου «Εντάσσω την αναπηρία – Βελτιώνω το μέλλον – Εὖ  ἀγωνίζεσθαι» και τους καθηγητές Θρησκευτικών και Γυμναστικής. Αυτή η επίσκεψη ήταν μια μοναδική και ξεχωριστή εμπειρία, καθώς μάθαμε για τη ζωή και τα συναισθήματα των ανθρώπων με σύνδρομο down. Καταλάβαμε ότι η ζωή τους έχει πολλές ομοιότητες με τη δικιά μας. Έχω να προτείνω κάποιες άλλες δράσεις που θα μπορούσαμε να κάνουμε όπως να γνωρίσουμε και άλλους ανθρώπους – ανοιχτά βιβλία, να αφιερώσουμε μια ώρα στην τάξη μιλώντας για διάφορες μορφές αναπηρίας. Τέλος, μπορούμε να φτιάξουμε κάρτες ενσυναίσθησης και να τους τις δωρίσουμε.»

Μαρίνα Βερβερίδου